Episkop Fotije: Drinjača je mučenička parohija sa potresnim svjedočenjima stradanja srpskog naroda

Svetom liturgijom i lomljenjem slavskog kolača, te litijom crkva u Drinjači posvećena svetim apostolima Ćirilu i Metodiju, koja je potopljena u Zvorničkom jezeru, proslavila je istoimenu krsnu slavu u novoj crkvi Svetog arhiđakona Avakuma u Drinjači.

Njegovo preosveštenstvo episkop zvorničko-tuzlanski Fotije rekao je danas da je Drinjača mučenička parohija za koju su vezana potresna svjedočansta stradanja srpskog naroda u Drugom svjetskom ratu, odnosno u Nezavisnoj državi Hrvatskoj, kada su ustaše koljući Srbe skupljale u burad krv, čak i oči, i slale ustaškom poglavniku Pavećilu u Zagreb da bi vidio uspjehe svoje zle misije na ovom prostoru.

Episkop Fotije je, nakon svete liturgije i lomljenjem slavskog kolača u crkvi posvećenoj Svetom arhiđakonu Avakumu u Drinjači, rekao novinarima da kad dolazi u Drinjaču ima zaista osjećaj mučenički stradalnog mjesta kao i manastir Rožanj u selu Rožanj ispod Majevice gdje je stradalo mnogo srpskog naroda u Drugom svjetskom ratu, koje je nazvao mali Jasenovac ili Glina, jer su ustaše po 80 pripadnika srpskog naroda zatvarali u kuće i palili.

„Sada se nalazimo u Drinjači na mjestu mučeništva, a proglašeni smo agresorom ili narodom koji je činio zločine, a u stvari je srpski narod u 20 vijeku bio žrtva i stradalnički narod. To istorija govori, zapisana svjedočanstva, svi to znamo, osim onih koji to neće da znaju“, rekao je episkop Fotije.

Prema njegovim riječima, i sad je došlo do apsurda da su Srbi kao žrtva u Drugom svjetskom ratu proglašeni agresorima, dželatima i ubicama, što je za istinu i za nas neprihvatljivo.

„Ne bi ulazio u dalje kvalifikacije, ali bivši visoki predstavnik Valentin Incko poslednji dan prije odlaska odavde donio taj nesrećni zakon da ne smiješ reći šta je bilo u Srebrenici i time uveo verbalni delikt, potpunu neslobodu na ovim prostorima, a on i njegovi Austrijanci se hvale demokratijom i slobodama, a ovdje je uveo potpuno nešto drugo“, podsjetio je episkop Fotije.

On je naglasio da je sada potrebno presabiranje i političko i državno i duhovno i crkveno da se preispita da li Srbi Republike Srpske, Srbije i drugih mjesta treba da idu istim putem ili da promijene taj kurs u pravcu zemalja koje ih smatraju prijateljima.

Govoreći o povratku Mitropolije na ove prostore, episkop Fotije je rekao da se Eparhija zvorničko-tuzlanska borila da se vrati status koji je imala do 1920. godine, kada je mitropolit Ilarion otišao na Sabor ujedinjenja Srpske pravoslavne crkve u Sremske Karlovce, a vratio se kao episkop zarad jedinstva crkve da bi dobili srpskog patrijarha, što je tada bilo opravdano.

„Sada se javila potreba da vratimo titulu Mitropolije ovdje što je crkveno, teološki i bogoslovski opravdano jer je naša Eparhija prije bila Mitropolije čime bi joj se vratilo dostojanstvo, što znači da ima veća ovlašćenja ali i obaveze na rangu Mitropolije, da bude bolje“, rekao je episkop Fotije.

On je naglasio da je drugi razlog vraćanja titule mitropolita i Mitropolije zvorničko-tuzlanske da bi se predupredila ili spriječila eventualna pojava bosanske crkve.

„Prethodni bošnjački reis Cerić je govorio da ‘nećemo ići po Belu penu u Beograd, imaćemo je u Sarajevu, što znači da taj projekat o bosanskoj crkvi postoji“, rekao je episkop Fotije i naglasio da se sa trenutnim konceptom jedne Mitropolije i četiri eparhije daje mogućnost da se izvede jednostavno naturanje i Bela pena da onome ko sjedi u Sarajevu, dok bi drugi morali administrativno da slušaju.

„Htjeli smo to da predupredimo i da Sarajevo, Bijeljina, Banjaluka i Hercegovine imaju isti rang, čime se ne bi prihvatalo ništa nametnuto, jer bi se spriječila mogućnosti da jedan centar postane glavni koji njima odgovara“, rekao je vladika Fotije.

Zahvalivši se Bogu što je Sabor SPC to prepoznao i prihvatio, episkop Forije je rekao da su još ostali crkveno-administrativni detalji i da svi ti predmeti koji su bili na Saboru, prođu kroz Sveti Sinod i nakon toga da ih pošalje svim eparhijama, što će biti za petnaestak dana.

Hram posvećen svecima Ćirilu i Metodiju potopljen je 1955. godine zbog izgradnje Hidroelektrane na Drini kod Malog Zvornika.